Να γίνουμε καλοί γονείς, όχι απλά γονείς...

Να γίνουμε καλοί γονείς, όχι απλά γονείς...

Μεγαλώνουμε εμείς και ταυτόχρονα μεγαλώνουμε και τα παιδιά μας...αλλά έχουμε σκεφτεί ποτέ πώς τα μεγαλώνουμε;

Είναι πάρα πολύ εύκολο να γίνει κάποιος γονέας, αλλά είναι πολύ δύσκολο το να γίνει καλός πατέρας ή καλή μητέρα και δυστυχώς τα παιδιά δεν έρχονται με manual. Και, από την άλλη, ούτε εμείς πηγαίνουμε σε κάποια σχολή, ώστε να εκπαιδευθούμε για το πώς πρέπει να είμαστε ως γονείς…

H μόνη εικόνα που έχουμε για το πώς πρέπει να είμαστε ως γονείς, είναι η βιωματική εικόνα, που έχουμε απο το πώς αντιμετώπιζαν εμάς οι δικοί μας γονείς. Δεν έχουμε άλλη εικόνα, δεν γνωρίζουμε άλλον τρόπο. Σίγουρα θα κάναμε τα πάντα για τα παιδιά μας, αλλά αυτό δεν αρκεί. Όπως, επίσης, δεν αρκεί να μείνουμε στον τρόπο που μεγαλώσαμε εμείς, ακόμα και αν τότε θεωρείτο σωστός. Οι εποχές αλλάζουν, τα πράγματα αλλάζουν, η κοινωνία αλλάζει, τα παιδιά αλλάζουν και κατά συνέπεια καλό θα ήταν να αλλάξουμε και εμείς και να αναπτύξουμε τις δεξιότητές μας.

Μπορούμε να γίνουμε οι τέλειοι γονείς ή τουλάχιστον να εξελίξουμε και να βελτιώσουμε τις ικανότητές μας ως γονιών. Θα μου πείτε πώς; Διαβάζοντας, παρατηρώντας, ρωτώντας... και, πάνω απ’όλα, έχοντας πάντα στο μυαλό μας ότι αυτά τα χρόνια του γιού μας ή της κόρης μας, δεν πρόκειται να επιστρέψουν ποτέ.

Άρα λοιπόν, το πρώτο βήμα είναι να βρούμε λίγο παραπάνω χρόνο για τα παιδιά μας και να τον «ξοδέψουμε» ποιοτικά μαζί τους. Τα παιδιά - αν τα ρωτήσει κανείς - δε θέλουν ακριβά ρούχα, ακριβά σχολεία, ούτε πολλά παιχνίδια. Χρόνο θέλουν μαζί μας. Τουλάχιστον όσο είναι μικρά. Και αυτό πρέπει να το εκμεταλλευθούμε τώρα... Είμαστε πολυάσχολοι, έχουμε τόσες - μα τόσες - έγνοιες στο κεφάλι μας, τρέχουμε να τα προλάβουμε και να τα χωρέσουμε όλα μέσα σε ένα 24ωρο, αγχωνόμαστε για το τί θα γίνει αύριο με τις δουλειές μας και με την κρίση που έχει μπει στα περισσότερα σπίτια ...και χάνουμε την ουσία.

Και ξέρετε ποιά είναι η ουσία; Ότι τώρα που τα παιδιά μας μας έχουν ανάγκη και θέλουν απλώς να παίζουμε μαζί τους και να είμαστε εκεί για εκείνα, εμείς είμαστε απασχολημένοι με τα διάφορα θέματά μας... Όταν θα απαλλαγούμε από τα άγχη μας και τις σκοτούρες μας, όταν θα μπορέσουμε να θέσουμε προτεραιότητες, εκείνα θα έχουν μεγαλώσει και θα έχουν φύγει από το σπίτι.
Δεν είναι πολύ λυπηρό και άδικο αυτό, αν το καλοσκεφθεί κανείς?

Αφιερώστε λίγο από τον χρόνο σας στα παιδιά σας... αφιερώστε τους λίγο ποιοτικό χρόνο. Δεν έχει κανένα νόημα απλά να βρίσκεστε εκεί σωματικά, αλλά στην ουσία να μην είστε εκεί...

Τα φιλιά μου και την αγάπη μου, 
Μαρία Φραγκάκη 

Aν μοιράζεστε σκέψεις, είναι καλύτερα! 

Περιμένω τα μηνύματά σας στο e-mail μου: maria.fragaki@mother.gr 
Twitter: @FragakiMaria

Like(!) τη σελίδα μας στο Facebook: mothergr
Ακολουθήστε μας στο twitter: @mothergr